Siyah Şemsiyeli Kadın - Fatih Yılmaz

Videoyu Gömmeyi Beceremediğim İçin Tıklayarak İzleyebilirsiniz.

OLMUŞ BU!

Öncelikle film ne ile ilgili kısaca bahsedeyim. Filmde, toplumun engelli insanlara bakış açısını ve aslında engellilerin hiç de düşündüğümüz gibi imkansızlıklar içinde olmadığını 8 buçuk dakikada çok başarılı bir şekilde anlatmışlar. Takıldığım birkaç husus olsa da kendilerini tebrik ediyorum. Keza birkaç gün önce Kısa Film Akademisi'nde de gördüm ve oradaki filmlere kıyasla ortalamanın üzerinde seyrettiğini söyleyebilirim.

-Spoiler Alert-

Filmin ilk sahnesini ciddi anlamda beğendim. Gerçek dizi senaryolarına benzer, güzel bir metinle çalışmışlar. İnsanı başta şaşırtıyor. Acaba böyle sığ bir film mi izleyeceğim diye düşünmemizi sağlıyor. (Yönetmenin tam olarak dikkatimizi çekmek istediği nokta da bu bence.) Merakla izlerken hoş, küçük bir laf esprisiyle aslında sette olduğumuzu bize hatırlatıyor. Oyunculuklar başarılı; yönetmen, asistanlar, başrol vs. hiç sırıtmıyor.

Daha sonrasında vapur sahnesindeki derinlik algısı da gayet iyiydi. Önce Haydarpaşa'ya vurgu yapıp, akabinde karaktere yoğunlaşarak güzel bir oyun yapılmış. Vapur sahnesinde ve devamında baş karakterin, kör gibi değil de kör olmaya çalışan biri gibi oynaması dikkat edilmesi gereken bir konu. Bu, aktörün yarattığı karakterde katmanlar oluşturabildiğini ve bunu seyirciye aktarabildiğini gösteriyor.

Yol boyunca karakterimize yardım eden siyah şemsiyeli kadının duyma engelli oluşunu filmin sonuna kadar saklamaları ise filmi öne çıkaran en önemli noktaydı belki de. Herhangi bir ajitasyona ihtiyaç duyulmamış, herhangi bir abartıya gidilmemiş. "Buyrun, izlediniz, o bir duyma engelliydi ve hayatına 'normal' insanlar gibi, hatta daha duyarlı bir şekilde devam ediyor. Bakış açınızı isterseniz bir daha gözden geçirin." denmiş kısaca.

Tebrik ediyor, bir iki de olumsuz yorumumu aşağıda iletiyorum.

Benim birkaç film içinden bu filmi seçmemi sağlayan şey kullandıkları müzikti. Çok tanıdık geliyor, ama hatırlayamıyorum. Amelie'nin soundtrack'inden bir parça olabilir. Müziğin bestecisi/kullanıldığı yer belirtilmeliydi.

Baş karakter şemsiyeyi sopa gibi kullanırken yere pat pat vurmaktansa, yatay çizgiler çizseydi daha isabetli olurdu. Bildiğim kadarıyla bu daha doğru bir kullanım, daha çok engel yakalama imkanı veriyor çünkü.